De fieldworkers van Watoto Wenye Nguvu

Watoto wenye nguvu - sterke, krachtige kinderen is de betekenis van de naam van het weeshuis en de andere projecten die hieronder vallen.

Het complex ligt in Kusitawi Village en valt onder district Madaraka Thika. Hier wonen 91 kinderen waarvan er 25 door Stichting Benjamin worden gesponsord. Een vrolijk ogend project in een prachtige omgeving. Elizabeth, de Keniaanse vrouw die het project heeft opgericht, begroette ons blij en liet met veel trots haar project zien. Het kantoorgebouw, het grote gebouw waar de keuken was met de opslagruimte voor voedsel en apart een ruimte voor non-food. Een grote eetzaal voor de kinderen met tafeltjes en stoelen. De jongensvleugel staat rechts van het gebouw, de meisjesvleugel links. Alles zag er super uit. Alle kinderen slapen in gescheiden ruimtes. De grote zalen zijn onderverdeeld in kleinere ruimtes met vier bedden, waarbij er een ouder kind verantwoordelijk is voor de kinderen die jonger zijn. Alle bedden (rose voor de meiden, blauw voor de jongens) waren keurig opgemaakt. De klamboe’s hingen opgeknoopt aan het plafond. Ieder kind had een eigen (metalen) kist waarin alle kleren netjes opgevouwen op stapeltjes lagen. De ruimte rook fris en was erg schoon.

Ook de farm werd bezocht en overal wordt groente en fruit verbouwd waarvan een groot deel verkocht wordt. Er is sinds kort een hele grote visvijver. Geschonken door de Keniaanse overheid en hier wordt Tilapia in gekweekt zodat hiermee in de eigen voedselbehoefte kan worden voorzien. Ook Macheo staat op de wachtlijst voor de aanleg van zo’n enorme vijver. Geweldig om te zien.

Na de rondleiding en de kennismaking met de zeven social workers hebben we genoten van een Keniaanse mok koffie. Daarna ben ik met twee van social workers vertrokken naar het veld. Behalve de kinderen die hier wonen, worden zo’n vierhonderd kinderen uit de omliggende dorpjes geholpen. De kinderen worden begeleid en gaan naar school, de gezinnen van deze kinderen krijgen counseling door de social workers en zij bezoeken zo’n vijf gezinnen per dag. Minimaal een keer per maand moeten de gezinnen bezocht worden. Vroeger werden alle afstanden te voet of met een fiets afgelegd maar de wegen naar de hutjes zijn vaak zo slecht bereikbaar dat dit bijna onmogelijk was en er hoogstens twee bezoeken konden worden afgelegd. Stichting Benjamin heeft bromfietsen gedoneerd en hierdoor zijn de veldwerkers in staat om meer gezinnen te bereiken. Omdat ik met twee van hen meeging, werd besloten de auto, gedoneerd door Wings of Support, te nemen en werden we door de chauffeur naar het dorp Donyo Sabuk gebracht. Al snel was de weg niet meer berijdbaar en zijn we lopend verder gegaan. Ons eerste bezoek was aan een gezin waarvan de moeder is overleden en de vader een groot alcoholprobleem heeft. De vader woonde met vijf of zes kinderen en gezien zijn alcoholprobleem was het voor het meisje van negen niet verantwoord om daar te blijven wonen. Zij is opgenomen bij Watoto en het gezin met twee oudere zussen, drie kleine broertjes, de vader en twee oma’s krijgen nu counseling.
Het hutje lag hoog boven op een bergwand en het was een hele klim om het te bereiken. Onderweg waren we twee jongetjes tegen gekomen met een fiets en een grote vracht papaya’s achterop gebonden. Dit bleek een van de kinderen te zijn en met pijn en moeite wisten zij de zware fiets boven te krijgen. De oma vertelde dat ze het gezin goed in de gaten hield en iedere dag water gaat halen. Twee uur lopen, vat vullen en dan met het volle vat (20 ltr) op haar hoofd weer terug naar het huisje. Ongelooflijk dat dit nog bestaat.

Ons tweede bezoek was aan een oma die aan de buitenrand van het dorp Donyo Sabuk woont. Haar kleindochter van tien is opgenomen bij Watoto. De moeder van het meisje, een heel jonge vrouw die als jong meisje zwanger was geworden, is vorig jaar overleden aan aids. Er was nog een ouder broertje van dertien maar die had voor het straatleven gekozen en kwam niet meer thuis. Hij heeft zich aangesloten bij een bende en de pogingen om hem te begeleiden zijn niet gelukt. Het meisje volgde haar broer geregeld en bleef soms nachtenlang weg van huis en handelde in bang, een drug hier. Ook hield zij zich op met mannen en het vermoeden is dan ook erg groot dat zij zichzelf verkocht om in leven te blijven. Het meisje woont hier nu bijna vier maanden en langzaam zie je het kind in haar weer terugkomen. Het bezoek aan de oma was voor mij erg confronterend. Oma was hoogzwanger en had een kind van ongeveer een jaar op haar arm. Op de grond zat een kind van ca. twee jaar. Het huisje waar ze woont is zo slecht dat er overal gaten in zitten. Oma werkt als prostituee om zo geld te verdienen en is continue zwanger, nooit wetend wie de vader van de kinderen is. Daarnaast handelde oma ook in drugs en zelfs toen we daar waren, werd er zonder dat ik het ook maar in de gaten had, bang verhandeld aan een jongen die op een fiets was komen aanrijden. De social worker is begonnen met counseling van dit gezin en het belangrijkste is dat oma zich laat steriliseren zodat niet nog meer kinderen geboren worden. Het is vrijwel zeker dat de oma positief is, mede gezien de slechte huid en diverse aandoeningen in haar gezicht. Voorbehoedsmiddelen worden hier niet gebruikt, dus tel maar uit…

We hebben hierna nog drie gezinnen bezocht. Een moeder die met haar twee kinderen en haar vader in een armoedig huisje woont. De vrouw heeft overal littekens in haar gezicht en er wordt vermoed dat ze door de vader verkracht wordt en de vader haar tot vrouw gemaakt heeft. Ook hier wordt dus counseling gegeven en getracht wordt zaken als verkrachting en aids bespreekbaar te maken, iets wat hier heel erg moeilijk is.

Als laatste brachten we een bezoek aan een klein stenen huisje waar een oude opa in een halfvergane stoel zat, zijn wandelstok naast hem. Op de grond zat een klein jongetje en een ander jongetje was met een vieze dweil de vloer aan het schoonmaken. Een teiltje met modderwater stond voor hem op de grond. De moeder van de kinderen was er niet en de social worker ging in gesprek met de opa. In het huisje lag een dubbelgevouwen oude, vieze en dunne matras. Opa vertelde dat de andere matras gebruikt was als ‘brandhout’ voor het vuur om te koken, daarbij had de matras vol met torren gezeten en dus hadden ze besloten om het te verbranden. Binnen in het huisje! Er was een vuurplaats in de hoek van de kamer. Opa sliep achter een muurtje op het enige overgebleven matras en de moeder en kinderen sliepen aan de andere kant op de betonnen vloer. Eten was er niet en soms hadden ze dagen geen eten. Ik heb de social worker gevraagd een matras te kopen en van het restant eten voor het gezin. Al deze beelden zijn zo aangrijpend en het is echt alsof je terug komt in de middeleeuwen. Het is voor ons als westerse mensen bijna niet voor te stellen in wat voor trieste omstandigheden mensen hier leven. De regering is overigens goed bezig en langzaam aan beginnen er verbeteringen te komen. Maar dit zal nog tientallen jaren, zo niet langer, duren voordat enig positief resultaat zichtbaar wordt. Ik heb een enorme waardering voor deze veldwerkers die hier dagelijks met heel veel ellende geconfronteerd worden. Heel goed is dat Elizabeth iedere morgen voor ze op pad gaan werkoverleg houdt zodat ze hun verhaal kwijt kunnen en moeilijke situaties besproken worden. Naast dit enorm belangrijke werk voorziet Watoto Wenye Nguvu, net als Macheo, een groot aantal kinderen uit de omgeving van voedsel op diverse scholen. Er zijn koks die op de scholen koken en de kinderen van gratis voedsel voorzien, zodat deze kinderen tenminste een goede maaltijd per dag krijgen.

Vanmiddag was er Guardians Day bij Watoto, ook hier bezoeken de voogden en familie de kinderen. Omdat er van een aantal ‘Benjamin’ kinderen ook voogden zouden komen, ben ik er heen geweest en heb kennis gemaakt met hen. Een aantal van de mensen die we in de dorpjes bezocht hadden vrijdag, trof ik hier ook aan. Heel goed, dat ze dit doen. Goed voor de kinderen maar ook voor de familie zelf omdat zo de familiebanden blijven bestaan. Wat een dankbaar en mooi werk wordt er op beide projecten, Macheo en Watoto, verricht.