![]() |
Joseph gaat de koekjes uitdelen |
Na een vlucht via Parijs en een reis van 16 uur in totaal, kwam ik woensdagavond aan op Nairobi airport. Ik werd opgewacht door twee jongens die bij Macheo werken en na een rit vol regen was ik eindelijk om elf uur in het vrijwilligershuis. Alsof ik niet weggeweest was.
De donderdag was meteen vroeg eruit. Een dag mee met Kim Rigamuh, social worker bij Watoto Wenye Nguvu en actief op gebied van micro finance groepen, om ervaring op te doen op dit gebied. Toen ik met George de chauffeur het terrein kwam oprijden, stond Mike Tyson in de tuin temidden van farm workers. Hij was aan het helpen met het onkruid weghalen. Op het moment dat hij mij naast George zag zitten, liet hij het werk de boel en sprintte achter de auto aan. Op het moment dat ik de deur opendeed, stond hij naast me en viel in mijn armen. Ook hij brengt de vakantieweken door bij Watoto, zij het zonder hoorapparaten. Wat bleek het geval. De leraar op de dovenschool wil dat hij de hoortoestellen uit doet zodra school is afgelopen omdat ze bang zijn dat andere kinderen zijn hoortoestellen vernielen. Ze worden daarom na schooltijd achter slot en grendel gedaan. Beetje vreemd want dit betekent dat hij alleen tijdens schooluren maar kan horen. Mogelijk dat we maandag iemand kunnen ontmoeten in Nairobi die ze komt brengen. Watoto is naar een andere school voor hem op zoek.Het was een gaaf weerzien met de kinderen die bij het kindertehuis Kusitawi wonen. April is vakantie maand van school en dus waren de meeste kinderen. Ik had een Nijntje blik vol met kinderkoekjes vanuit Nederland van mijn moeder meegekregen en die heb ik met theetijd uitgedeeld. Wat een feest, binnen no time kwamen ze overal vandaan en voor ik het wist was het blik leeg.
De rest van de dag heb ik samen met Kim drie projectgroepen bezocht.om ervaring op te doen en dingen te leren omtrent Micro financiering voor Circle4Life. Een drukke dag met heel veel nieuwe indrukken maar zeer geslaagd.
![]() |
Even kijken hoe het staat... |
Vrijdagavond werd een ontspan avondje. Uit naar Nairobi om de Keniaanse opera 'Odienki' te gaan zien. Het was een gala avond geproduceerd door Baraka Opera Productions en gecomponeerd en geschreven door Frank (Francis William) Chandler, een oud Engels leraar aan de prestigieuze meisjesschool Limuru Girls School.
Eregast die avond was de president, rechter Joyce Aluoch, van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, een voormalig leerlinge van de school.
Het was een super avond. Het verhaal ging over een visser die zijn vrouw mishandelde en het hele dorp sprak schande van hem. Er was een verhalenverteller en een toverdokter die een vloek over hem uitsprak en aan het eind van de opera werd hij levenloos aan de oever van het Victoriameer gevonden. Het was een avond van zang, veel dans en prachtige outfits. Ik heb nog nooit zo'n gave opera gezien. Tijdens de voorstelling begon het te ontweren en de eerste zware donderslag leek onderdeel te zijn van de opera, maar het bleek buiten echt noodweer. Geregeld druppelden er grote druppels in rap tempo vanaf het plafond in de bak waar het orkest zich bevond. Na afloop was er nog tijd om wat te drinken en we hadden gedacht dat hiermede de zware regenval wel over zou zijn. Niets was minder waar, het was een hele klus om bij de auto te komen, die Marnix inmiddels had voorgereden, dwars door plassen en gutsende regen bij het instappen. Het werd een hel van een rit terug naar Thika. Het onweerde zwaar en de regen kwam met bakken tegelijk naar beneden. Niet gewoon veel regen, nee hozen. Daarbij was de weg naar Thika nog in aanbouw, is er geen verlichting of markering op de wegen en was het een flinke klus om veilig thuis te komen. Marnix deed het super. Het is ongelooflijk wat je onderweg tegenkomt. Brommers op de snelweg zonder licht, mensen die in auto's rijden zonder licht, bussen die gaan inhalen terwijl je geen hand voor ogen kunt zien. De weg werd soms secondenlang verlicht door bliksemschichten, wat een geheel een spookachtig beeld gaf. We reden met de alarmknippers aan om zo achteropkomend verkeer te waarschuwen. We zijn er gekomen en net voor twaalf uur waren we weer binnen.
![]() |
Samen mens-erger-je-niet spelen |
Na samen met Charles de certificaten gemaakt te hebben, heb ik me met wat kleine kinderen bezig gehouden die de spelletjes bij DISC inmiddels hadden ontdekt. Niet dat ze wisten hoe ze domino of mens-erger-je-niet moesten spelen, maar de pret was groot. Samen met drie jongetjes van rond de acht heb ik een paar keer domino gespeeld en ze uitgelegd hoe dat werkt. Daarna wilden ze mens-erger-je-niet spelen en ook dit heb ik uitgelegd en al snel speelden ze het samen. Echt zo gaaf om te zien. Kinderen die vorige week nog nooit een spelletje hadden gezien, laat staan gespeeld, pakten het nu op alsof ze nooit anders gedaan hadden. Super!
Voor meer informatie over de activiteiten voor Circle4Life kun je terecht op www.circle4life.nl/nieuws
Hierop worden alle informatie, nieuwsbrieven en projecten geplaatst. Ook heeft Circle4Life een eigen facebook pagina op www.facebook.com/circle4life
Geen opmerkingen:
Een reactie posten