Dansende olifanten en schrijnende armoede

Woensdag en donderdag waren onze ‘wilde dieren dagen’. We hadden een game drive geboekt via internet al maanden geleden en jullie raden het al. Er verscheen niemand op het afgesproken tijdstip. Wel hadden we zeer geanimeerde gesprekken met de bewakers aan de poort en een lokale ‘touroperator’ die zijn zaken afhandelde in zijn kantoortje pal naast de ingang van Bamburi Beach Hotel.
Om acht uur maar even gebeld met het mobiele nummer wat ik had op mijn bevestiging en een excuus werd gemompeld en de vraag of we nog twintig minuten wilden wachten. Nou is Keniaanse tijd geen Nederlandse tijd en werd het wachten iets langer. We vertrokken ruim een uur later dan bedoeld. Maar goed, we waren onderweg. Dachten we. We reden Mombasa binnen maar de weg die ik me kon herinneren van vorig jaar werd het niet. We gingen de stad in en stopten op Moi Avenue, voor het kantoor van de reisorganisatie. Weer een tegenvaller. Mee naar boven en daar werden we voorgesteld aan Humphrey, de man waarmee ik in het Swahili steeds gecommuniceerd had. Ik moest de bevestiging overleggen en al snel kwam hij met het verhaal dat er een computerstoring was geweest vlak nadat ik geboekt had en dat hij alle correspondentie kwijt was. Maar we konden alsnog weg alleen de volgende tegenvaller: de lodge die ik geboekt had,bleek vol te zijn en we werden voor de keuze gesteld om een andere lodge te accepteren. Dit werd Voi Safari Lodge, achteraf gezien wel erg leuk omdat de waterplaats voor de olifanten pal onder het hotel lag. Echt onwijs gaaf. We hebben geweldige dagen gehad en een leeuw van zeer dichtbij gezien, ze stond aan de linkerkant van de weg in het droge gras en na lang wachten besloot mevrouw de weg over te steken en liep ze vlak voor ons langs. Echt onwijs gaaf. Later bij de lodge hoorden we dat een leeuw vlak nadat wij weg waren een buffel had aangevallen. Waarschijnlijk niet onze dame maar ze zal wel geholpen hebben de buffel te tackelen. Een grote buffel kan door drie leeuwen aangevallen worden en na een lang gevecht legt de buffel het loodje. Aan de geluiden was te horen dat er meerdere leeuwen waren. Hadden we bijna toch iets spectaculairs gezien ;) Ook twee cheeta’s hebben we gezien van heel dichtbij. Een moeder met kind. Verder de gebruikelijke dieren, giraffen, apen, baboons, alle hertachtigen, zebra’s en olifanten. De waterplaatsen werden dankbaar bezocht en het was prachtig om te zien hoe de rangorde bij olifanten is. Het oudste vrouwtje gaat voorop met daarachter de kleinste olifantjes dan volgen de andere vrouwtjes met jongen en alles loopt in een mars achter elkaar. Precies zoals in Jungleboek. De olifanten drinken ook apart per groep en het is zo gaaf om te zien hoe de kleintjes met veel moeite hun slurfjes in het water kregen. Ook olifanten hebben lol want we hebben olifanten zien dansen met flapperende oren. Prachtig. We hebben een bull gezien die bovenop een vrouwtje sprong, echt heel bijzonder en ongelooflijk dat zo’n zwaar en groot lijf met zo’n gemak omhoog komt. De tweede dag hebben we ook nog rondgereden en als laatste geluncht in Zomeni Lion’s Hill Lodge, het complex waar ik vorig jaar heb overnacht. Rond half een hebben we de terugreis hervat en kwamen in diverse shocking situaties. Auto’s die als bezetenen over de ‘snelweg’ reden, je moet door het havengebied van Mombasa dus ook langs alle industrie. Vrachtwagen, containerwagens, tankauto’s alles gaat over die weg en alles haalt te pas en onpas in. Levensgevaarlijke situaties en het is dat we een zeer ervaren chauffeur hadden die geen haantjes gedrag had en zo nodig vol op de rem ging staan om weer zo’n achterlijke vrachtwagen in te laten voegen. We kwamen langs de vuilnisbelt buiten Mombasa, een bron van ellende. Mensen die hutjes hebben gebouwd boven op de afvalberg en moeders die met kleine kinderen midden in het vuil zitten. Echt ontzettend schokkend. We kwamen in een file terecht vlak voor Mombasa en onze chauffeur besloot een alternatieve route te nemen. Een industrieel deel van Mombasa waar de ellende ons aankeek. Wat een armoede en wat een overleven is het voor deze mensen. Het geeft een naar gevoel als je je realiseert in wat voor luxe wij leven en het feit dat we een bandje omhadden van onze all inclusive accommodatie maakt dat ik regelmatig mijn hand eroverheen lee omdat ik me er voor schaam. Al met al hebben we een paar zeer indrukwekkende dagen gehad en er enorm van genoten.

Vandaag was zwembaddag, alleen was de zon er niet zo veel als ik zou willen, maar aan de andere kant wel goed anders had ik, ondanks mijn bruine huid, toch wel wat kreeftachtig eruitgezien.

De wandeling over het strand werd een ‘watersafari’, een wandeling met een gids door het lage water van de koraalriffen. De jongen die met ons meeliep had biologie gestudeerd, voor zover je het studeren kon noemen want na acht maanden was hij gestopt vanwege geldgebrek en had hij het als zelfstudie afgemaakt. Hij liet ons de meest prachtige dingen zien. De meest bizarre zeesterren, zeekomkommers, een mannetje en een zwanger vrouwtje, op koraal afgezette eitjes van een inktvis, prachtige schelpen met zeeslakken erin en verschillende soorten koraal. En… we hebben Nemo gezien. Dachten wij dat het een verzonnen naam was, is het gewoon de echte naam voor dit visje. Een soort sponsachtig koraal waar deze nemo in leeft samen met andere kleine visjes en als het hoog water is en er gevaar dreigt, sluit het koraal en worden de visjes zo beschermd. Echt adembenemend mooi. We hebben deze prachtige dag afgesloten met een diner in de Fisherman’s Cave, een a la carte restaurant bij dit hotel en waar vis de hoofdschotel is. HEEEEEEERLIJK.