Baby Veronicah

Baby Veronicah

Bijna drie weken oud was ze, toen ik met Grace, de maatschappelijk werkster van Watoto Wenye Nguvu, anderhalve week terug een home visit deed bij een familie in een kleine gemeenschap in het gebied van de social workers van Watoto.

Grace counselde het gezin al geruime tijd en vertelde mij dat ze met een groot probleem zat. Er was een jonge moeder met een baby die nog geen drie weken geleden geboren was en de moeder zat vol haat jegens het kindje en dreigde haar te doden.

Nu zegt de voorgeschiedenis van deze jonge vrouw alles waarom ze zo reageerde. Als vijfjarig meisje heeft ze een infectie in de hersenen gehad waardoor bloedvaten in haar hersenen afstierven en haar hersenen niet verder konden ontwikkelen. Ze is in haar geestelijk vermogen dan ook niet doorgegroeid. De jonge vrouw is slachtoffer van verkrachting(en) geworden en daardoor zwanger geraakt. Pas in een laat stadium is haar zwangerschap ontdekt. Ze weigerde elke medische controle en wilde niet naar de kliniek om te bevallen. Tijdens haar zwangerschap is er geen controle geweest en ook de bevalling heeft ze alleen gedaan in het huisje van haar moeder. Ook na de bevalling weigerde ze elke hulp en beschuldigde de baby van het veroorzaken van de helse pijnen die ze had tijdens de bevalling. Het was haar kind niet, zei ze, het was een kind van haar moeder.
Halstarrig weigerde ze om aandacht aan het kleine meisje te besteden en wilde haar geen borstvoeding geven. Keer op keer dreigde ze de baby te doden omdat ze dit niet wilde.

Grace (W) - moeder Njema met baby - Grace (M)

Op de dag dat ik samen met Grace het gezin bezocht, zat ze buiten op een stoel voor zich uit te staren. Grace vroeg haar waar de baby was en ze wees met een vinger naar de grond naast haar stoel. Daaronder, was haar antwoord. Haar moeder, de oma van de baby dus, kwam naar buiten en nodigde ons uit om binnen te komen. Zij had voor de bevalling van haar dochter een groentewinkeltje gehad aan de doorgaande weg in het dorpje, echter ze durfde de baby niet alleen meer achter te laten bij haar dochter. Bang om met een ramp geconfronteerd te worden. Babyvoeding was er niet. De baby kreeg of het plaatselijke water te drinken of gewone melk die bij een winkeltje werd gekocht. De oma had de baby naar zichzelf genoemd omdat de birthmother weigerde haar een naam te geven. Het werd Veronicah Mgeni, wat betekent, Veronicah gast, of te wel een baby die tijdelijk zou zijn.

Grace zat met haar handen in het haar, Watoto zat overvol en kon geen baby opnemen. Mijn gedachten maalden al snel en ik stelde haar voor contact op te nemen met Marnix van Macheo. Al snel had ik hem aan de telefoon en legde uit wat het risico was van het kindje hierlaten en of Macheo misschien een mogelijkheid zou zijn. Hij verwees me door naar Grace van Macheo. Grappig, twee maatschappelijk werkster. Beiden Grace, beiden van twee verschillende organisaties maar… die nu samen gingen werken want mijn gesprek met Grace M(acheo) leverde al snel een gesprek op met de andere Grace W(atoto). Er moest van alles geregeld worden, zo moest Grace W gaan zorgen voor een ‘geboortebewijs’ in dit geval een verklaring van de chief van het dorp over de exacte datum en of de geboorte plaats had gevonden, ook een verklaring van de politie was nodig en de toestemming van de kinderbescherming, het kon een aantal dagen gaan duren maar ik kon het kindje niet achterlaten zonder de benodigde voeding. Ik heb Grace W geld gegeven om babyvoeding te kopen en de meest noodzakelijk dingen voor de baby en de verwachting was dat halverwege de week erop de baby weggehaald kon worden.
Achter de schermen werd door beide Grace’s hard gewerkt en vorige week donderdagochtend stond Marnix al vroeg aan de deur van het vrijwilligershuis om te vragen of ik mee wilde de baby te halen.
Binnen no time was ik klaar, gewapend met fototoestel.

Andrew aan het taart snijden met een meisje van Macheo

De huismoeder waar Veronicah geplaatst zou worden ging mee, zo ook het hoofd van de moeders, Esther, en Grace. Onderweg hadden we pret voor tien, net alsof Njema weeen had en we voorzichtig met haar om moesten gaan;) Er is een afspraak gemaakt dat de baby tot drie jarige leeftijd bij Macheo zal wonen. Het kindje zal dan gerehalibiteerd worden in het gezin van de oma en gaat dan ook naar baby-class. Kinderen van drie jaar gaan in Kenia ook al naar school, een soort peuterspeelzaal. Vanaf dat moment wordt het kindje met het gezin door Watoto weer overgenomen in de zorg. Zolang de baby bij Macheo is, volgt de maatschappelijk werkster van Watoto het gezin van de oma. Met een gift van 2000 ksh, hoop ik dat de oma haar groentewinkeltje weer kan beginnen en zo voor inkomen kan zorgen voor haar gezin. De oma gaat de baby regelmatig bezoeken bij Macheo om zo een band met het kleintje op te bouwen. Wat een prachtige samenwerking door twee prachtige projecten. Geweldig!

Auntie Njema en baby Veronicah - alles roze

We vertrokken met baby en oma naar Macheo, waar Njema, de huismoeder, en Veronicah enthousiast ontvangen werden door de andere mama’s. Veronicah is de derde baby bij Macheo.
Er zijn nu twee jongetjes, een van vier maanden en een van twee maanden en dan nu onze kleine meid.

’s Middags ben ik naar de Tusky’s geweest om roze taarten, drinken, roze en witte ballonnen en kadootjes te kopen. Andrew en Suzan, die beiden bij mij in het vrijwilligershuis woonden, waren meteen enthousias en we hebben met z’n drieen, na goedkeuring van moeder Esther, een baby shower georganiseerd.

Wat een feest. Alle kinderen kwamen na het avondeten bij elkaar in de grote zaal. Moeder Njema zat naast de roze tafel met Veronicah in haar armen, verpakt in een roze/witte deken.

Na een korte speech gingen de kids langs Veronicah

Na een kort praatje mochten alle kids in de rij langs de nieuwe baby en het oh en ah was niet van de lucht. Zo schattig om te zien hoe enthousiast de kinderen waren over de komst van deze nieuwe baby. De kadootjes werden door twee kinderen gegeven en er werd gezongen en gedanst. Nog even een familie portret van de kinderen die bij Auntie Njema in huis wonen en daarna mocht iedereen weer huiswaarts. Een mooiere manier om Veronicah welkom te heten, was er niet.

Alles is klaar, nu alleen nog genieten

Veronicah, het gaat je goed liefje, dat je maar een mooie grote meid mag worden met zoveel lieve mensen en kinderen om je heen. Ik zal je nooit vergeten.