Er gaat bijna een wereld voor hem open

Mijn kanjer

Mike Tyson Owino. Een jongen van twaalf. Doofstom. Gevonden op straat in Ruiru, een grote voorstad van Nairobi. Of hij echt zo heet is onwaarschijnlijk want hij kan het niet vertellen, de politie heeft hem zo genoemd. Hij is door een (onbekende) vrouw aangetroffen op straat, zwaar verwaarloosd en helemaal alleen. Ze heeft hem bij de politie gebracht en daar heeft hij zes maanden (!) gewoond, ze lieten hem klusjes doen en hebben pogingen ondernomen om familie te achterhalen. Advertenties in kranten met foto, posters opgehangen met zijn foto in openbare instanties maar met geen enkel resultaat. Uiteindelijk is hij twee maanden terug bij Watoto Wenye Nguvu geplaatst en de maand juli is hij naar een kostschool voor dove kinderen in Nairobi gegaan, wat gesponsord werd door het doveninstituut hier in Nairobi. Twee weken geleden maakte ik kennis met hem en vanaf het eerste moment hebben Tyson en ik een klik. Hij zoekt me continue op en als hij er niet is, zoek ik hem op. Ik heb hem ‘ geadopteerd’. De vakantiemaanden die hij bij Watoto doorbrengt zolang hij op de dovenschool zit worden door mij gesponsord. Ik vond het zo triest om te horen dat er niets over hem bekend was en ook niet of er iets aan zijn toestand gedaan kon worden. Mogelijk is hij door dove mensen opgevoed en ergens achtergelaten maar het kan ook zijn dat hij van zijn ouders gescheiden werd na de hevige onlusten hier rondom de verkiezingen in 2007.

Monica, de maatschappelijk werkster, van Watoto kan een klein beetje communiceren met hem door gebarentaal wat hij nu leert, ook kan hij wat woordjes verstaan en zeggen. Tijdens de Fun Day bij Watoto kreeg ik de indruk dat hij wel iets kan horen. Hij liep op een gegeven moment met een kartonnen doos op zijn hoofd en toen ik ‘Tyson’ riep, schoof hij de doos omhoog en keek me aan.

Gesprekken met Elizabeth en Monica volgden en besloten we hem te laten testen. Via de kliniek in Thika werd hij doorgestuurd naar Kenyatta National Hospital en daar is een goede test gedaan met als resultaat dat hij rechts nagenoeg doof is en links wel iets kan horen maar niet veel. We werden doorgestuurd naar het instituut voor dove kinderen in Kenia en vrijdag zijn Monica, Gerald (social worker bij Watoto en tevens Child Officer voor de overheid) terug geweest bij het Instituut voor dove kinderen met de resultaten van de test uit het ziekenhuis. We kregen een verwijzing naar de gehoor kliniek een paar honderd meter verderop en in een rap tempo werden we geholpen. Er is een mal gemaakt van zijn linkeroor en daar kan een gehoorapparaatje geplaatst worden, dit is maandag klaar en dan gaat Monica met hem terug om dit te laten plaatsen. Vanaf maandag kan hij dus wat horen!!!! Zijn rechteroor is heel erg slecht maar is wel te helpen. De arts die we spraken zei dat er een speciaal apparaat voor uit Nederland moet komen wat dan ook via een zachte protese in zijn rechteroor geplaats kan worden. Met deze twee apparaten zal hij dus bijna volledig kunnen horen. Een apparaatje uit Nederland, dat klonk mij als muziek in de oren. Kom ik er vandaan of niet?!?! Ik heb afgesproken dat ik zo snel mogelijk ga proberen te regelen dit apparaatje te krijgen en of er instanties of bedrijven zijn die mij hier mee willen helpen. De kosten die we tot nu toe hebben moeten maken, worden vanuit de ‘ Peter Mutiso’ opbrengst betaald. Een geweldig bericht dat hij zal kunnen horen. Voorlopig blijft hij nog wel naar de school voor dove kinderen gaan omdat hij moet leren spreken. Ook gaat hij spraaktherapie krijgen. Hij is een kanjer en hij verdient het om geholpen te worden. Ik hoop dat het heel snel gaat lukken. Hij is het waard!