Sami. Een jongen die ik tijdens mijn wandeling op het strand tegenkwam vandaag. Zondag was een relax dag, de dagen bij Upendo hebben behoorlijk veel energie gevraagd en vanaf maandag is de agenda bijna geheel vol gepland tot mijn vertrek op zeventien september. Even een dagje voor mezelf.
Ik wilde afscheid nemen van de mooie omgeving en het strand, een omgeving die diep in mijn hart zit en waar ik me onwijs thuis voel en heb anderhalf uur langs het strand gelopen. Al snel werd ik vergezeld door een jongen. Ik schatte hem zo rond de negentien, praatte goed Engels. Het gesprek ging eerst over koetjes en kalfjes tot hij vroeg of ik kinderen had. Ik vertelde hem over mijn gezin en kinderen. Heel voorzichtig begon hij te vertellen dat hij ook broertjes had. Broertjes? Was hij jonger dan ik dacht? Hij praatte verder. Zijn moeder was twee weken geleden overleden en hij woont in Mtwapa. Ik dacht dat de broertjes misschien iets jonger zouden zijn, maar toen ik naar de leeftijd vroeg, bleken het twee ventjes te zijn van vijf en twee jaar oud. Ook Sami bleek geen negentien maar pas zestien. Zijn vader en moeder waren gescheiden en zijn vader had een nieuwe vrouw, en dus ook nieuwe kinderen, en vond Sami en zijn broertjes maar lastig en wilde niets van ze weten. Nu zijn moeder is overleden , staat hij er alleen voor en moet hij zorgen dat de broertjes te eten krijgen. Sami heeft zijn lagere school niet afgemaakt omdat zijn moeder geen geld had. Sinds kort is er een Duits echtpaar wat hem sponsort en zijn school betaalt zodat hij die af kan maken, ook is hij Duits aan het leren. Hij maakt sleutelhangers en verkoopt die op het strand om zo eten te kunnen kopen en zijn broertjes eten te kunnen geven. Droevig merkte hij op ‘je bent me toch vergeten als je weer terug komt’. Ik heb beloofd hem niet te vergeten en als ik weer kom wat zeepjes en t-shirts mee te nemen. Ben benieuwd of ik hem ooit nog zie.
Het afscheid van de kinderen op Upendo was leuk. De kinderen hadden dansjes ingestudeerd en zongen voor me. Vorig jaar was het een droevige bedoening, maar inmiddels zijn ze er aan gewend dat ik af en toe kom en ook weer wegga. Het was een geknuffel en gegiechel. Vrijdag had ik ze lekker verwend, na het dagje strand en de bbq bij Marieke thuis had ik als afsluiting lollies en marshmellows gekocht. Het was zo op. Jammer dat ze niet weten dat papiertjes en stokjes in een zak of prullenbak horen, alles werd zo in de tuin bij Marieke gegooid. Maar… ze hebben een top dag gehad en tijdens het strandbezoek werd er driftig gezocht naar allerlei rotzooi. Plastic dopjes, afgebroken vorkjes en lepeltjes, schelpen, visdraad, je kunt het zo gek niet bedenken of ze konden het gebruiken. Het was de afsluiting van hun vakantie. Morgen begint school weer en gaat alles weer in het normale ritme.
Morgenochtend vroeg vertrek ik naar het vliegveld voor mijn vlucht naar Nairobi. Ik heb weer een prima tijd gehad bij Upendo. Veel gedaan, veel gezien, veel kunnen helpen en ook hier weer veel geleerd. 'Mijn' kleine crisiskindje zal ik missen, ik wens hem een alle goeds en hoop oprecht dat hij bij Upendo mag en kan blijven. Ik heb Marieke geld gegeven als dank voor mijn twee weken daar om vier sinaasappelbomen te kopen en te planten in de tuin bij Upendo. Weliswaar nog niet super groot maar dat komt vanzelf. Ze wilde graag sinaasappelbomen hebben bij Upendo om zo voor nog meer fruit te kunnen zorgen en het leek me leuk om zo af te sluiten. Een Orange Aunti Tree.
Nu op naar Thika voor twee hele drukke weken en prachtig werk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten